ارزیابی روش های متداول در تخمین نشست سازه های وزنی دریایی در طول دوره ساخت (مطالعه موردی موج شکن بندر هندیجان)

امروزه احداث سازه?های وزنی دریایی نظیر؛ موج?شکن?ها به دلیل گسترش ارتباطات دریایی به سرعت در حال افزایش است. اجرای مطالعات میدانی عملی در داخل کشور، نشان داده است که خاکریز موج?شکن?های وزنی در مناطقی از سواحل کشور در حین ساخت نشست بسیار زیادی دارند. پیش بینی این نشست?ها با توجه به ازدیاد قابل توجه حجم عملیات خاکی بدنه موج?شکن و صدمه زیادی که به اقتصاد پروژه وارد می?شود، از اهمیت به سزایی برخوردار است. با برآورد میزان نشست در این گونه سازه?ها، می?توان روش?های جلوگیری از تخریب و مقاوم سازی این گونه سازه?ها را از نظر طراحی و نیز اجرایی بررسی و اعمال کرد؛ به طوری که در شرایط مساله دار بستر دریا پایدار باشند. بررسی?های به عمل آمده نشان داده است که روش?های متداول محاسبه نشست?های تحکیم که بر پایه تئوری ترزاقی استوار هستند قادر به پیش بینی دقیق نشست موج?شکن?های وزنی در حین ساخت نبوده و از خطای بسیار زیادی برخوردار هستند. در تحقیق حاضر دو روش برای حل این معضل به کار گرفته شد؛ روش اول مدل?سازی با استفاده از تئوری بایوت و با کمک نرم?افزار اجزاء محدود plaxis و روش دوم، حل عددی با استفاده از بسط معادله تحکیم گیبسون و توسعه شرایط مرزی مربوط و حل عددی آن با تکنیک تفاضل محدود می?باشد. مقایسه نتایج به دست آمده از روش?های مذکور با داده?های مطالعات میدانی نشان داد که هر دو روش به کار گرفته شده قادر به پیش بینی بسیار دقیق نشست?های بزرگ موج?شکن?های وزنی هستند.